Kuran'da, "... İnsan, herşeyden çok tartışmacıdır"
(Kehf Suresi, 54) ayetiyle nefsin önemli bir özelliği haber verilir.
Başka ayetlerde ise bu özelliğin inkar edenler üzerindeki tecellisi
şöyle anlatılır:
Meryem oğlu
(İsa) bir örnek olarak verilince, senin kavmin hemen ondan (keyifle söz
edip) kahkahalarla gülüyorlar. Dediler ki: "Bizim ilahlarımız mı daha
hayırlı, yoksa o mu?" Onu yalnızca bir tartışma-konusu olsun diye
(örnek) verdiler. Hayır, onlar 'tartışmacı ve düşman' bir kavimdir. (Zuhruf Suresi, 57-58)
İnkarcıların bu
tartışma eğilimi, ilk başta gözüktüğü gibi farklı fikirlerin
değerlendirilerek doğrunun bulunması amacından değil, sadece ve sadece
nefsani bir karşı çıkma hırsından kaynaklanır. Cahiliyenin
tartışmalarında, kimse karşı tarafın fikrini değerlendirip doğruyu
bulmaya çalışmaz. Yalnızca kendi fikrini galip getirmeye ve karşı tarafı
ezmeye çalışır. Düzenledikleri hemen her tartışmanın yüksek bir ses
tonunda, gerilmiş yüz ifadeleriyle geçmesi ve hatta kimi zaman kavgaya
dönmesinin nedeni budur.
En akılsızca olanı ise,
hakkında hiçbir bilgileri olmayan konularda tartışmalarıdır. Son derece
cahil oldukları din konusunda sürekli "ahkam kesmeleri" ve müminlerle
tartışmak istemeleri bunun en çarpıcı örneğidir. Bir ayette, konuya
şöyle dikkat çekilir:
İşte sizler
böylesiniz; hakkında bilginiz olan şeyde tartıştınız, ama hiç bilginiz
olmayan bir konuda ne diye tartışıp-duruyorsunuz? Oysa Allah bilir,
sizler bilmezsiniz. (Al-i İmran Suresi, 66)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder